PILOOT EN VLIEGTUIG AUGUSTUS 2022 53
REYKJAVIK – NARSARSUAQ
Er bevond zich een lagedrukgebied tussen IJsland en Groenland. Daarom
vloog ik naar het westen totdat de wind naar het zuiden draaide. Zo kon ik
de wind in de rug houden tot aan de zuidkust van Groenland. Omdat dit
de langste etappe was met een geschatte lengte van 813 nm, had ik ver-
mogensinstellingen gekozen die me een bereik van 1.100 nm (12 l/h)
zouden moeten geven. Uiteindelijk vloog ik slechts 768 nm omdat ik dich-
ter rond het centrum van het lagedrukgebied was en kon ik over het zui-
delijke punt van Groenland vliegen, waar ik van plan was rond dat punt te
passeren om te voorkomen dat er lage bewolking zou zijn. Ik had maar 71
liter brandstof (13 l/h) verbruikt. Dat is 9,2 l/100 nm of 5 l/100 km bij
een gemiddelde snelheid van 142 kts (263 km/h). Narsarsuaq was PPR
en de douane/immigratie was PN twaalf uur voor aanvang van de vlucht.
NARSARSUAQ – IQALUIT
Rechtstreeks naar Goose Bay was niet mogelijk vanwege 60 kts tegen-
wind. Iemand van de vliegschool in Reykjavik adviseerde om vanaf Nar-
sarsuaq naar Igaluit te gaan. Het weer in het noordelijke deel van de La-
bradorzee is over het algemeen beter. Een nuttig advies. De wind was
goed, maar regen in een groot gebied en ik moest langs een koufront.
Het nulgraden-niveau lag erg laag in het gebied van Iqaluit en wolken
waren te verwachten tot precies waar de koude lucht begon. Oppassen
dus voor ijskoude omstandigheden.
Ik wilde eerst naar het westen vliegen om een beetje uit de kust te ko-
men om het stormachtige weer met verwachte turbulentie langs de kust
te vermijden. Dan noord gebruikmakend van de wind, dan op tijd weer
naar het westen, zodra de wind het toeliet. Daarna naar het westen zo
ver als nodig was om vrij te zijn van wolken en neerslag om de koude
lucht in te gaan. Dit lukte bijna perfect. Ik moest vijftien minuten laag
(1.200 ft) vliegen waar een wolkenlaag in de koude lucht was. Ik keek
continu naar de buitenluchttemperatuur en gaten in de wolkenlaag om
onder de wolken te dalen en er zeker van te zijn dat de wolkenbasis
ruim boven zeeniveau lag. Toen de temperatuur begon te dalen, ging ik
lager vliegen.
Er was een plan B: in de warme lucht over de wolken naar de Hudson
Bay. Dan vandaar naar Iqaluit. Dit zou me een extra uur kosten, maar ik
wist zeker dat ik daar genoeg brandstof voor had. Ik had dit plan ook be-
sproken met twee andere piloten. Beiden waren het erover eens dat
plan B zeker veilig was. Het komt dan allemaal neer op vluchtdiscipline,
je aan het plan houden, en de beperkingen respecteren die je kiest in
de vluchtvoorbereiding voor plan B. Ik zat ver binnen die marges. Het is
echt een groot genoegen als alles precies verloopt zoals gepland. Pro-
Bijschrift
Risen #23 voor vertrek uit Voghera.
Reykjavik Airport.
Noodzakelijk, maar belemmerend overlevingspak.
‘Reisgenoot’ Elmo.
??
? ?
??
??
52-53-54-55_tripreportrisen912.indd 53 19-07-2022 09:59
