Pagina 31 van: Piloot en Vliegtuig Editie 8-2022
PILOOT EN VLIEGTUIG AUGUSTUS 2022 31
een bak koffie en ga je vanmiddag de lucht in.’ Wat denk je? We landden
om een uur of vijf. De instructeur stapte uit en zei: ‘Nu jij nog een keer.’”
Dat was zijn allereerste solovlucht.
ALTIJD DRUK
Na twee jaar had hij de vliegbrevetten ‘klein A’ en ‘groot A’ gehaald. Op
Schiphol ging opa eerst nog verder, maar hij stopte toch omdat hij het te
druk had.
Oma zit instemmend te knikken en zegt: “We waren hier het nieuwe
huis aan het bouwen. Ook was je voorzitter van de kerkenraad en bij an-
dere comités. Altijd is hij druk hè.” Zo ken ik mijn opa ook, als een man
die nooit stil kan zitten en iemand die altijd bereid is mensen te helpen.
Wanneer we weer in zijn logboek zitten te kijken, zegt oma: “Maar je
hebt ook nog even de gedachte gehad om bij de MAF te gaan vliegen.
Toen MAF Nederland in 1980 opstartte, gingen we naar vliegveld Lely-
stad. De jongens gingen ook mee, want je kon veel vliegtuigen bekijken
daar.” Daar dachten ze een tijd over na. Uiteindelijk besloten ze toch om
dat niet te doen. “Sommige mensen worden financieel gesteund door
de kerk, maar wij hadden dat liever niet. Bovendien, dan had hij op-
nieuw een opleiding moeten volgen.”
IN ZIJN VOETSPOREN…
Vroeger toen opa in de PH-LPO vloog ging ik al mee vliegen. Hij heeft
veel leuke herinneringen aan dat vliegtuig: “Ik vond het prachtig om
mensen mee te nemen en dat zij dan zoveel herkende van bovenaf. Ik
hoefde alleen maar te weten waar ze woonden en ik zette het vlieg-
tuigje er even boven. Als we met mooi weer boven de Moerdijkbrug-
gen vlogen, was zelfs Antwerpen te zien. Het enthousiasme van hen
was zo leuk.”
Overal zijn herkenningspunten voor passagiers, dat merk ik zelf later ook
als ik ga vliegen. Wanneer ik naar vliegveld Teuge loop, zie ik de sport-
vliegtuigjes al landen en opstijgen. In het vliegtuig krijg ik uitleg over hoe
ik straks moet sturen. Zou ik nu hetzelfde enthousiasme ervaren als mijn
opa heeft? Na de checks rijd ik de Cessna 172 PH-MAF de startbaan op.
Tijdens het opstijgen herken ik het gevoel dat hij mij vertelde. Ik voel na-
melijk veel adrenaline wanneer we ‘opgezogen’ worden in de lucht.
Eenmaal in de lucht neem ik het stuur over van de instructeur. Het stu-
ren zelf vind ik vrij eenvoudig. Op een gegeven moment houd ik zelfs
het stuur losjes beet en kan ik om me heen kijken. Ik zie herkennings-
punten, zoals een fabriek waar ik naartoe moet vliegen. Het allerleukste
aan vliegen vind ik dat alles zo klein is, net Madurodam, alleen dan in
het echt.
Mijn opa is onlangs gestopt, na veertig jaar sportvliegen, maar hij zou
nog best graag een vliegmaatje willen hebben om zijn jongensdroom te
herbeleven. Misschien kan ik die rol over een aantal jaar in vervulling
brengen…
Bijschrift
‘Ons vliegtuig’, de PH-MAF.
Deventer van bovenaf.
Eenmaal in de lucht neem ik het stuur over….
Eerste pagina’s opa’s logboek: 1979…
Opa na een van zijn laatste vluchten.
??
? ?
??
??
30-31_opabaa.indd 31 19-07-2022 09:41