Pagina 32 van: Piloot en Vliegtuig Editie 8-2021

32 PILOOT EN VLIEGTUIG augustus 2021

BElEVEniSSEn Door: Hans swellengrebel – Foto’s: swellengrebel
tergelaten. Ik verbaas me erover dat het niet met een hoop geweld
gebeurt.
Dan staat er langs de snelweg een verkeersbord. Omdat we nu de snel-
weg echt dicht genaderd zijn, raken we met onze rechtervleugel dat
bord, waardoor we een grondzwaai over rechts maken. Dat vreet de

laatste restjes energie en bijna als met een schoenlepel zakken we op
het laatst in een klein, aan de a50 grenzend slootje.

iedereeN eruiT!
Met onze linkervleugel rustend op de vangrail komen we tot stilstand.
Martijn van Dam neemt achterin de leiding: iedereen eruit! Ordelijk wan-
delt iedereen naar buiten. Ik zit nog even uit te blazen en bij te komen,
wanneer Van Dam ook mij verordonneert eruit te komen, nadat hij mij
vriendelijk heeft gevraagd of ik OK ben? Nadat ik over de radio heb laten
weten dat iedereen OK is, loop ik naar buiten. Daar word ik tot mijn ver-
bazing om de nek gevallen door de ene na de andere huilende para. En
dan pas valt ook bij mij het kwartje: dit had heel anders kunnen aflopen.
En die jongens achterin hebben net de moeilijkste seconden van hun
leven achter de kiezen. Niet wetend of de volgende seconde misschien
hun laatste zou zijn…
Het is een wonderlijk contrast tussen een ‘gezellige’ dagelijkse file aan
de ene kant van de vangrail en een gecrasht vliegtuig met bemanning
aan de andere kant ervan. De mensen in de file hebben in elk geval alle
tijd om zich te vergapen aan dit fenomeen.
Opeens zie ik het rotating beacon nog flitsen en ik realiseer me dat alles
nog gewoon aanstaat. Ik loop weer naar de cockpit, zet alles uit, neem
mijn headset mee en ook alle boordboeken. Daarvoor moet ik mijn
deur openmaken en dat gaat eigenlijk niet, omdat deze klem zit tegen
de walkant van de sloot. Wat een geluk dat de jongens achterin op tijd
de deur hebben geopend, voor de landing. anders was die misschien –
in de toch wat verwrongen cabine – niet meer opengegaan en hadden
we gevangen gezeten. Nu is de boel gelukkig niet in brand gevlogen,
maar dat had heel best wel gekund.
Later vertelt Rohan die bij de deur zat en hem heeft geopend, hoe eng
dat was. Hij had vanaf de eerste rij zicht op wat er gebeurde. Zag de lin-
kertip secondenlang door het gras ritselen in de linkerbocht en verwach-
te elk moment dat ie zou happen waardoor we in een cartwheel terecht
zouden komen. Na de landing was hij bang dat hij eruit geslingerd zou
worden. En dat hij dan – vastgehouden door de veiligheidsriem – ge-
mangeld zou worden tussen het vliegtuig en de grond.
als de gemoederen wat bedaard zijn en we het paracentrum hebben
meegedeeld dat we bij de snelweg staan en graag opgepikt willen wor-
den, klinkt ongeloof aan de andere kant van de lijn: “Jullie zijn net opge-
stegen, hoe kan je dan nu al buiten staan?????” Maar eerst met zijn allen
op de foto, genomen door een muskusrattenvanger. Die doemt ineens
uit het niets op. Hij blijkt in het veld te hebben gestaan, waar we net ge-
land zijn. Ik heb hem nooit gezien, maar naar eigen zeggen moest ie
rennen voor zijn leven en was ie blij dat ie ons op tijd zag. Want hij
hoorde ons natuurlijk niet aankomen…

oNTladiNG
tegen die tijd komen ook de eerste hulpdiensten aangetetterd. In de file
valt het nog niet mee om ter plaatse te komen. uiteindelijk zijn er heel
veel brandweerwagens, ambulances en politie. Het verbaast ons dat een
half uur na de gebeurtenis er nog steeds auto’s met sirene aankomen.
We hebben het allemaal zonder kleerscheuren overleefd. We worden
een voor een door de ambulancebroeders gecheckt en OK bevonden.
Dan komt het eerste busje van het paracentrum ter plaatse. En dan ko-
men ook opnieuw de waterlanders. Want dit weerzien is niet vanzelf-
sprekend. En dat realiseren we ons inmiddels terdege. Na nog wat ge-
doe mogen we in het busje stappen. Velen hebben daar een telefoon,
waarmee ze zo spoedig mogelijk hun thuisfront willen geruststellen.
Want inmiddels staat er al met foto en al op het internet dat er een toe-
stel van Paracentrum teuge is ‘neergestort’. Dit ongenuanceerde bericht
blijkt achteraf inderdaad veel paniek te hebben gezaaid. Het wordt al
met al een heel gezellig ritje ‘naar huis’. grappend dat het zo – zonder

30-31-32-33_crashc208.indd 32 20-07-21 09:25