Pagina 60 van: Piloot en Vliegtuig Editie 7-2022

60 PILOOT EN VLIEGTUIG JULI 2022

Terwijl zoon Mike aan het woord is, verricht zijn vader nog
wat hand- en spandiensten. Als vader Ed naast hem gaat zit-
ten, brandt het stel verder los en wordt het een oergezellig
interview. “Tsja, het bedrijf ontstond toen de dino’s hier rond-
liepen,” grapt hij. “Nee, ik ben op mijn elfde met mijn vader
hier op Texel gekomen. We woonden in Amstelveen. Mijn
vader werkte bij de KLM en solliciteerde voor deze baan. In
1964 zijn we op Texel komen wonen. Het is niet te vergelij-
ken met wat het nu is. We hadden een heel groot vliegveld
en er stonden een paar bunkers en een oud restaurantje.
Ook liepen er duizend schapen op het gras. Er kwam zo nu
en dan een vliegtuig. Mijn vader is daar heel erg aan de gang
gegaan om Texel te promoten en verkeer hiernaartoe te trek-
ken. Langzamerhand zorgen dat die schapen niet op het veld
liepen. Die moesten we wegjagen als een vliegtuig kwam
landen. Was niet zo handig, want die schapen poepten alles
onder, dus ook de vliegtuigen.”

PENSIOEN
“Toen moest ik op een gegeven moment in militaire dienst
en ben ik op Texel parttime gaan werken. Dat was zo rond
1971, in die buurt. Na mijn diensttijd in ’74 ben ik hier vast
gaan werken als assistent van mijn vader, die in 1982 met
pensioen ging. Ik nam het bedrijf over, Mike was toen nog
erg jong. Totdat Mike in het bedrijf kwam, heb ik nog een
paar assistenten gehad. Een aantal jaar geleden zijn we ge-
woon gewisseld van functie. Mike is nu de directeur.”
“Niet dat hij altijd goed luistert hoor,” voegt Mike nog even
met een knipoog toe.

“Ik ben nu soort van gepensioneerd, maar ik werk hier nog
omdat ik het leuk vind en omdat ik nog steeds hoor dat mijn
zoon het leuk vindt dat ik hier nog werk,” kijkt hij Mike met
een veelbetekenende grijns aan.
Dat hij altijd op het vliegveld te vinden is, is niet zo vreemd.
Er is een dienstwoning die op grond van de luchthaven staat
en die huurt hij. Dat is zijn woning. Zijn vriendin woont in
Amstelveen, dus het is voor beiden nog even pendelen.

LUCHTMACHT
“Ik ben na mijn vader ook verdergegaan met het organiseren
van vliegshows, uitbreiden van het bedrijf en reclame maken
voor het vliegveld. Mijn vader had die bunker al laten slopen
en een hangar neer laten zetten, wat niemand toen snapte.
Want er werd niet gevlogen dus wat moet je dan met een
hangar? Hij had toch wel visie. Alleen heeft hij niet zoveel
van zijn pensioen kunnen genieten. Door het organiseren
van vliegshows, waar ik in 1980 mee ben begonnen, werd ik
door de Luchtmacht gevraagd om de Open Dagen en allerlei
andere herdenkingen te organiseren. Twintig jaar lang heb ik
dat gedaan. Ook voor ons was dat leuk, want we kregen
daardoor een flink netwerk. We doen het nog steeds met
heel veel plezier.”
Mike voegt hier nog aan toe: “Ik maak altijd de grap dat zo
gauw je in je badjas de toren in komt en je dat niet door
hebt, het dan wel het moment om te stoppen is.”

DE VETERAAN Door: Saskia Roelofs-van Velzen

DIE SCHAPEN POEPTEN ALLES ONDER…

… ook

de

vliegtuigen

Officieel is hij met pensioen, maar hij is nog
dagelijks te vinden op vliegveld Texel. Hij
woont er zelfs, dus kan met recht gesproken
worden over een veteraan. Zijn naam is Ed
de Bruijn (69 jaar), vader van Mike, die zijn
taak als directeur-havenmeester heeft over-
genomen. De Bruijn sr. vertelt waarom hij
nog lang niet stopt.

60_deveteraan.indd 60 14-06-2022 14:03