Pagina 45 van: Piloot en Vliegtuig Editie 7-2022

PILOOT EN VLIEGTUIG JULI 2022 45

O ja, dit moet tóch nog even worden vermeld: we zijn te gast op ‘Pilot
Country’, het vliegveld van de Hilversummer Mark Twaalfhoven. We zijn te-
zamen op onze beurt weer te gast bij zijn buurman aldaar, Paul Sanberg. Ei-
genaar van de Optica, bijna-gepensioneerd neuroscientist/doctor aan de
University of South Florida, Master Flight Instructor, and Fellow of the Royal
Aeronautical Society. En enorme vliegenthousiast.

De hangar ratelt open en daar staat de Excentrieke Engelsman! Als liefheb-
ber van de ‘twin boom-constructie’ en de ‘pusher-prop’ (mijn spellingcorrec-
tor maakt er ‘poesje plop’ van) spreekt het toestel natuurlijk onmiddellijk
aan.
Wat een Outside-The-Box-ontwerp, met die ‘shroud’ en die libelle-achtige
frontpartij! En perfect onderhouden en vertroeteld, dat zie je meteen.

Sanberg vertelt de ene bijzonderheid na de andere over zijn lieveling; we
hoeven alleen maar de bloemen uit zijn betoog te plukken. Heel bijzonder
zijn de twee gewichten die, afhankelijk van het aantal inzittenden (één, twee
of drie) óf helemaal voor in de cockpit, óf in een speciaal vakje aan de staart
gemonteerd moeten worden. Vergelijkbaar met een zweefvliegtuig dat een
lichte passagier vervoert, of staartlastiger gemaakt moet worden gemaakt
om de edele kunst van het spinnen te trainen.

Dan de vleugel: model kastdeur, zonder enige ‘taper’, maar voorzien van
maar liefst vijftig graden omlaag te schroeven Fowler-flaps. En een buiten-
vleugel met tientallen geleiders en een stall-fence om de stroming mooi

haaks het profiel te doen volgen. Een kruissnelheid van zeventig knopen
kan zodoende rustig worden volgehouden, want pas rond de vijftig begint
het toestel te protesteren.

Het bijzondere begint al met het naar buiten duwen: we moeten ín de
cockpit plaatsnemen om voldoende druk op het wiel van het trekkarretje uit
te oefenen. Taxiën is even een trucje: door het decentraal gemonteerde
voorwiel is de linkerbocht aanmerkelijk krapper dan de rechter. Maar we vol-
gen het gele lijntje prima. “Doe het maar voor de verzekering”, zei de oude
Varekamp er dan altijd bij.

Al meteen na de start krijgen we de controls en kan het toestel rustig rond
manoeuvreren. Wat me opvalt is hoe weinig voeten het toestel nodig heeft.
Misschien ook het gevolg van de motor in het zwaartepunt? Ook bij verschil-
lende snelheden blijft de bal haast automatisch centraal. Dan de slow-flight:
door de flinke hoeveelheid uitstekende weerstand-genererende delen is
gas-terug ook meteen snelheid-terug. Rond de zestig knopen sukkelt de
Optica nog steeds goedmoedig door de rustige avondlucht en laat zich nog
prima in flauwe bochtjes duwen.

We snorren wat over de schandalig dure huizen aan de kust van de Golf
van Mexico. Aan de andere kant van de snelweg de trailer-parks van de
mensen die al deze luxe moeten schoonmaken en onderhouden. “This is
America Man!”, zoals vriend Ralph altijd zegt…
De roodkoperen avondlucht in het westen vecht om de aandacht van ons

Bijschrift

??

? ?

De zwaar ingebouwde 260 pk-zescilinder is een beetje de bottleneck. Paul Sandberg. Duidelijke instructies…

GERUCHTEN

Er was destijds een gerucht dat in een opslagplaats in Florida nog
twintig stuks Optica zouden staan. Maar dat is een broodje-aap-
verhaal, begrijp ik van Paul. Wel heeft iemand geprobeerd de pro-
ductie weer op te starten in de VS. Het onderhavige toestel is trou-
wens keurig N-geregistreerd, het eerste zelfs in de VS. Geen expe-
rimental!
De FAA heeft wel een paar kleine veranderingen verordonneerd
voor ze hun handtekening zetten. Zo werd de houten (!) prop ver-
vangen door een vijfblads-carbon-fiber-exemplaar van Hoffman,
een zelfcentrerende stick geplaatst en werd de generator voorzien
van een aparte switch. Dat was het wel zo’n beetje… complimen-
ten aan de ontwerpers!Ready for take-off.

44-45-46_optica.indd 45 14-06-2022 13:58