Pagina 42 van: Piloot en Vliegtuig Editie 7-2022

42 PILOOT EN VLIEGTUIG JULI 2022

voor Colmar werd alsnog ingediend: het was ook nog maar iets meer dan
een uur vliegen (al zegt de vliegtijd niets over de moeilijkheidsgraad van
de vlucht).
Het Saarland trok onder ons voorbij en weldra vlogen we Frankrijk binnen.
Wisselen van frequentie dus. Daar waar de Duitsers onderling Duits pra-
ten, maar voor buitenlandse kistjes moeite- maar niet accentloos overstap-
pen op Engels, was dit bij de Fransen slechts op verzoek mogelijk. En dan
nóg moet je goed luisteren, want vocabulaire en uitspraak zijn twee héél
verschillende dingen…

SARREBOURG (LFGT)
Ondertussen trok het vóór ons tóch weer behoorlijk dicht terwijl de heu-
vels van de Elzas in zicht kwamen. Opnieuw (en in letterlijke zin) geen
aantrekkelijk vooruitzicht. Per vijf minuten werd een alternatief vliegveld
uitgezocht en uiteindelijk besloten we toch te landen op Sarrebourg (LF-
GT). Gelet op het feit dat hier communicatie op eigen inzicht verloopt,
hadden we het idee dat het geen druk en levendig veld zou zijn. Via fre-
quentie 123.500 communiceerde ik – in het Engels en ‘ins Blaue hinein’ –

welke vliegbewegingen wij maakten richting het veld, maar we waren de
enige op de frequentie. Sterker nog: ook op andere frequenties hoorden
we helemaal niets meer. Het zal middagpauze zijn, want dat kennen de
Fransen nog. Het was zo rustig op de radio dat we aan de werking van
onze eigen radio gingen twijfelen. Uiteindelijk konden we – door tussen-
komst van een andere vlieger – in elk geval wereldkundig maken dat we
waren geland op Sarrebourg in plaats van Colmar.

UITGESTORVEN
Na de landing bleek ook waarom de radio zo stil bleef: op het veld was
niets, maar dan ook helemaal niets te beleven. Alles zat op slot en was
zichtbaar al een tijdje niet open geweest, er was niemand aanwezig en
het leek er niet op dat daar op korte termijn verandering in zou komen.
We voelden ons behoorlijk alleen op Sarrebourg… Snel maar weer weg
dus en niet verder maar terug. Een kort vliegplan naar Saarbrücken werd
ingediend en eenmaal in de lucht en op hoogte stonden we weer in ver-
binding met ‘Strasbourg Approach’. Het middagdutje zat er blijkbaar weer
op. Dat voelt dan toch als een soort opluchting.

STALLEN OP EDDR?
Afijn: krap een kwartiertje later meldden we ons aan bij Saarbrücken (ED-
DR) en om half twee stonden we daar aan de grond. De afhandeling ging
soepel, maar we vonden de medewerkers wel erg zenuwachtig. Snel
kwam de aap uit de mouw: het was nu wel heel erg rustig op het vlieg-
veld, maar morgen werd er een aantal militaire vliegtuigen verwacht. Men
was druk met de voorbereiding. Wij kregen ook de vraag of ons vliegtuig
in een hangar gestald mocht worden: dat gaf ruimte op de APRON. Voor
ons hoefde dat niet, de APRON leek groot genoeg, maar als het hun rust
gaf was het prima. Ons werd een forse korting voor het overdekt stallen in
het vooruitzicht gesteld.

DAG VAN DE ARBEID
Het was overigens 1 mei, de Dag van de arbeid. Dus werd er in Saarbrüc-
ken helemáál niet gewerkt. Ook op het vliegveld niet. Restaurantjes en au-
toverhuurbedrijven waren gesloten en ook hier was helemaal niets te be-
leven. Het deed Noord-Koreaans aan (hoewel ik daar nog nooit ben
geweest).

REISVERSLAG Door: Reinoud Dirksen

Geland op Saarbrücken.

Het is niet echt druk op Saarbrücken…

40-41-42-43_reisverslag.indd 42 14-06-2022 13:54