Pagina 7 van: Piloot en Vliegtuig Editie 4-2021
Uren van verveling afgewisseld door een enkel moment
van grote opwinding. De meeste piloten komen de uitdruk-
king ‘Hours of boredom punctuated by moments of terror’
al vroeg in hun carrière tegen. Want wachten en rennen,
dat is het leven van een piloot. Tijdens de vlucht is er vaak
urenlang niet veel te doen, maar vlak voor een vlucht en
vooral tijdens een nadering in slecht weer moet je in korte
tijd een maximale prestatie leveren. De risico’s van het vak,
zullen we maar zeggen. Eigenlijk zit ons hele beroep vol
met dit soort afwisselingen. Daar maak je bij je eerste pilo-
tenbaan al direct kennis mee. Kun je morgenochtend om
acht uur beginnen? Na een paar dagen keihard studeren
valt de opleiding opeens stil. Simulator kapot. Het eerste
wachten is begonnen.
Als je je schema krijgt, staan daar natuurlijk vluchten op.
Maar je hebt ook kans dat je ziet dat je op een of meerdere
dagen stand-by staat. Iedere maatschappij creëert elke
dag weer een reservebank waarop genoeg bemanning
klaarzit om direct in te springen als er onverwachts een
cockpitstoel leeg blijft. De show must go on, ook als een
van de bemanningsleden zich vlak voor een vlucht ziek
meldt. De reservebank wordt gebeld en dan moet je er
maar voor zorgen dat je binnen een uur op het vliegveld
bent. Je schiet in je uniform. Je bagage stond natuurlijk al
klaar. Een aai voor de kat en een kus voor je partner, tot
gauw…
Wachten en rennen. Meestal is zo’n stand-byperiode maar
weinig rennen en vooral wachten tot het voorbij is. Op dit
moment zit ik alweer voor de derde dag stand-by in een
hotelkamer. Het vliegtuig waarmee ik op pad was, heeft
een probleempje met de neuswieldeur van het landingsge-
stel en daar zijn ze nog steeds druk mee bezig. Daarom
heeft de maatschappij me op stand-by gezet totdat ons
vliegtuig gerepareerd is. Ze kunnen me ook ieder moment
naar een ander vliegtuig sturen en daarom zit ik iedere dag
van acht uur ’s ochtends tot acht uur ’s avonds in een ho-
telkamer op de reservebank. Vanwege de coronatoestan-
den is er buiten bar weinig te beleven en bovendien vriest
het. Toch ga ik er iedere dag op uit voor een stevige wan-
deling. Niet te ver van het hotel natuurlijk, want ik moet ook
nu weer binnen een uur op het vliegveld kunnen zijn.
Wachten en rennen. Inmiddels heb ik het een plaats kun-
nen geven. Het hoort erbij, voor een vlieger is wachten ook
werken. Natuurlijk wil ik het liefst vliegen, maar ik geloof
niet dat die keuze helemaal bij mij ligt. In een kantoor ver
bij mij vandaan worden die keuzes gemaakt door collega’s
die ervoor zorgen dat iedere vlucht een bemanning heeft
en dat er ook nog genoeg reserves op de bank zitten. Als
mijn schema zegt dat ik mag vliegen, dan ga ik vliegen.
Zegt het schema stand-by, dan ga ik op de reservebank.
Spulletjes klaar voor een vlucht en lekker wat lezen, wande-
len of een column schrijven. Dat is dan weer een voordeel.
Ook deze column is in de baas zijn tijd geschreven, zal ik
maar zeggen. Je weet alleen nooit hoe een stand-byperio-
de afloopt of waar je vanavond slaapt en daar kun je maar
beter van houden in dit vak.
Voor een groot aantal collega’s heeft het wachten dankzij
de corona extreme vormen aangenomen. Sommigen zitten
al bijna een jaar op de reservebank. Dat is verschrikkelijk. Je
begint je vaardigheden te verliezen, als je al niet je baan
hebt verloren. Dat zagen we een jaar geleden toch echt
geen van allen aankomen. Maar kijk naar de geschiedenis
van de luchtvaart, het hoort erbij. Het hoort bij ons vak. Wat
er ook bij hoort, is dat we weer uit het dal klimmen. We
gaan echt weer vliegen en rennen, dus hou vol! Nog even
wachten. Het komt goed!
lining up Door: Jan Cocheret
Standby?
Jan Cocheret
is duizendp(il)oot
jancocheret@hotmail.com
We gaan
echt weer
vliegen en
rennen!
PILOOT EN VLIEGTUIG AprIl 2021 7
07_ligningup.indd 7 16-03-21 09:01