Pagina 24 van: Piloot en Vliegtuig Editie 4-2021

24 PILOOT EN VLIEGTUIG april 2021

On thE JOb Door: Saskia roelofs-van Velsen

echt in de knel zaten. Eind van de middag zijn we opgestegen met twee
apaches om ze te ontzetten. Dat is ons toen gelukt. Toen we terugvlo-
gen was het inmiddels al donker. in de weersvoorspelling was het niet
voorzien dat het zou gaan sneeuwen. Op de weg terug terwijl we laag
vlogen door de vallei begon het hard te sneeuwen. De warmtebeeld-
sensoren waar je dan op vliegt, die dus nachtzicht geven, sloegen hele-
maal dicht. Zowel mijn toestel als het tweede toestel zag dus helemaal
niets meer. Dat we daaruit zijn gekomen bewijst alleen maar hoe goed
wij getraind zijn. Er zijn weinig mensen die dat soort situaties kunnen na-
vertellen. We hebben dus best wel geluk gehad,” zegt hij enigszins aan-
geslagen. “We zijn toen opgesplitst. Omdat het een operationeel gebied
is, is zo’n basis helemaal blacked out. Wij cirkelen op dat moment boven
de basis en we zien helemaal niks. Onze technische dienst hoorde ons
natuurlijk cirkelen en die hebben door dat wij ze niet zien. Ze hebben
toen de hangardeuren opengeschoven en de brandweer heeft de baan
verlicht. Dat zag ik. Daar moesten we landen. Het toestel hebben we
veilig aan de grond gezet en een paar minuten later begon het heftig te
sneeuwen. We hadden niet heel veel later moeten landen.”

orkaan
Goed op elkaar ingespeeld zijn is een must tijdens missies, zeker ook tij-
dens humanitaire. De Gruijter: “Dat geldt ook voor de missie met de
C-130 tijdens de orkaan op Sint Maarten en Sint Eustatius in 2017. Op
zich zijn die vluchten niet zo heel erg bijzonder, maar wel het feit dat je
dan mensen aan boord hebt die niets meer hebben. Die mensen ne-
men we deels naar de cockpit om te horen hoe het met ze gaat. Het
zijn ook gewoon medelanders. Dan hoor je wat ze hebben meege-
maakt. Dat maakt een diepe indruk op iedereen. Dat maak je ook mee.
Dan is het vliegen niet zo spannend, maar de context maakt het wel in-
drukwekkend.”

airpower
De jaren erna heeft De Gruijter diverse functies bekleed zoals liaison
Officier (brugfunctie tussen land- en luchtmacht), vluchtcommandant
(leidinggevend over een team mensen binnen een missie), een beleids-
matige functie binnen de afdeling Helikopteroperaties om vervolgens te-

rug te keren naar het squadron om Operatie Officier te worden. “Dan
ben je diegene die verantwoordelijk is voor de opleiding en training van
de mensen op het squadron binnen de operationele kant, niet de tech-
nische kant. En ondertussen ben je meewerkend voorman dus je vliegt
ook nog steeds.”
in 2014 mocht hij door naar de Hogere Defensie Vorming (interne loop-
baanopleiding binnen Defensie). Na dat jaar werd hij squadroncomman-
dant van de 301 redskins (apache). Na een kortere periode dan ver-
wacht plaatste Defensie hem over naar Eindhoven om daar
squadroncommandant te worden van de Hercules transportvliegtuigen.
“Dat hebben ze gedaan omdat ze een andere richting op wilden met de
inzet van tactisch luchttransport. ik had al een hoop ervaring in samen-
werking met de landmacht, gezamenlijk trainen en tactisch opereren.”
in mei 2020 werd hij bij de Defensiestaf in Den Haag gestationeerd als stra-
tegisch adviseur van de commandant der strijdkrachten voor een half jaar.
“Eerder dan verwacht mocht ik basiscommandant van vliegbasis Eindhoven
worden. Het is ‘a dream come true’ om basiscommandant te worden. Het
is gewoon schitterend om met mensen samen uiteindelijk airpower te mo-
gen leveren. Dit geldt overigens voor iedere functie die ik heb gehad.”

Corny
“ik heb nu een mix van thuiswerken, maar ook op de basis zijn en streef
ernaar om minimaal twee dagen per week op de basis te zijn om toch
ook het contact met collega’s te onderhouden en toegankelijker te zijn.
in mijn rol als commandant heb ik vooral veel overleg waarin ik deels in-
formatie krijg vanuit de staf in Breda, vanuit mijn eigen staf, in gesprek
ga met andere commandanten en zodoende invulling kan geven aan de
taakopdracht. Binding met de mensen vind ik erg belangrijk. Maar ik
mag gelukkig ook nog af en toe zelf vliegen,” zegt hij lachend. “ik be-
schouw dit wel als mijn laatste operationele functie waarin ik nog een
operationele meerwaarde kan leveren. Dromen heb ik nog altijd. Die lig-
gen toch minder op het vliegende vlak dan op het leidinggevende vlak.
ik wil heel graag ervoor zorgen samen met mijn collega’s dat we nog
beter in staat zijn om een missie uit te voeren. Misschien heel corny,
maar mijn belangrijkste ambitie in het leven is om gelukkig te blijven, sa-
men met mijn gezin.”

Sinds november 2020 basiscommandant Vliegbasis Eindhoven. Belangrijkste ambitie? Samen met gezin gelukkig blijven.

22-23-24_onthejob.indd 24 16-03-21 10:14