56 PILOOT EN VLIEGTUIG februari 2021
in februari 1949 dient het air research and Development Command op
Wright-Patterson air force base in Ohio de Generalized bomber Study
(GebO ii) in. De studie stelt voor een supersonische bommenwerper
voor de lange afstand te bouwen. Die moet in staat zijn op hoge snel-
heid en op lage hoogte het russische luchtruim binnen te dringen en er
een kernbom te droppen. De studie overweegt alleen het gebruik van
nucleaire wapens, het gebruik van conventionele bommen komt in de
studie niet voor. Oorspronkelijk wordt overwogen dat het vliegtuig op
grote hoogte het vijandelijke luchtruim zou moeten binnendringen, maar
met de ontwikkeling van russische grond-luchtraketten die ook een gro-
te hoogte kunnen bereiken, wordt gekozen voor penetratie op lage
hoogte.
ontwerPen
Om aan de vereisten te voldoen, ontwerpt Convair een model met een
deltavleugel zoals die ook al wordt gebruikt in snelle gevechtsvliegtuigen
als de Convair f-102 Delta Dagger. Zo’n grote vleugel biedt veel ruimte
voor de diverse ondersteuningssystemen zonder dat de vleugelbelasting
te hoog wordt. Het vliegtuig wordt aangedreven door vier General elec-
tric J79-motoren die onder de vleugel zijn opgehangen. er is geen bom-
menruim voorzien. De nucleaire wapens worden samen met brandstof-
tanks opgehangen in een ‘pod’ onder de romp.
Het oorspronkelijke ontwerp van Convair – met de codenaam fZP-110
– voorziet in een tweekoppige bemanning. Hierbij worden drie General
electric J63-motoren voorzien die zouden moeten zorgen voor een
kruissnelheid van 1.600 km/h en een vliegbereik van 4.800 km. in de-
cember 1951 wordt een verbeterd ontwerp ingediend (fZP-016) als
antwoord op de voorstellen van concurrenten boeing, Curtiss en Doug-
las. Daarbij wordt de derde motor uit het eerste ontwerp (geplaatst in
het staartstuk) vervangen door twee bijkomende motoren onder de
vleugel. bovendien staat een driekoppige bemanning in het nieuwe
voorstel.
De Convair B-58A Hustler stamt uit de beginperiode van de Koude oorlog. sommigen waren onder de
indruk van dit uiterlijk zeer mooie en revolutionaire ontwerp en noemden het de ‘Delta Queen’. Maar
binnen de U.s. Air Force (UsAF) was men niet onverdeeld enthousiast. sommige generaals hadden zelfs
geen behoefte aan dit vliegtuig en vonden dat het hun door de regering werd opgedrongen. Bovendien
vonden de piloten dat het moeilijk te vliegen was en ook het onderhoudspersoneel was niet enthousi-
ast. Het vliegtuig was duurder in onderhoud dan bijvoorbeeld de B-52 stratofortress. Maar toch was het
ontwerp belangrijk omdat men met een aantal nieuwe technologieën kon experimenteren. Bovendien
was het een ‘recordbreker’.
CONVair b-58 HuSTLer ‘DELTA QUEEN’
Historie Door: Jozef Mols – foto’s: u.S. air force
56-57-58-59_b-58.indd 56 19-01-21 12:19
