Pagina 7 van: Piloot en Vliegtuig Editie 12-2022
Op vrijdag 13 oktober 1989 vertrok ik op Schiphol van gate
A13 met een Boeing 757 voor een retourvlucht naar Faro in
Portugal. Naast me zat voor het eerst een copiloot en achter
ons op de jumpseat zat onze Engelse chef-vlieger Joe
Sharps. Het was mijn examenvlucht om gezagvoerder te
worden. Met vierduizend vlieguren in mijn logboek en de
juiste plaats op de senioriteitslijst was ik aan de beurt voor
mijn upgrade. Natuurlijk had ik ook alle eerdere examens
met goed gevolg afgelegd, maar het meest bepalende voor
mijn promotie was toch mijn plaatsje op de senioriteitslijst. Je
nummer op die lijst wordt enkel en alleen bepaald door de
datum waarop je bent aangenomen en bepaalt veel, zo niet
alles, als je bij een luchtvaartmaatschappij werkt. Hoe langer
je werkt, hoe hoger je positie op de senioriteitslijst en hoe
hoger je staat, hoe beter je schema’s. Je krijgt voorrang bij
vakanties en het moment van promotie naar de linkerstoel
wordt door die lijst bepaald. Al ben je de beste vlieger van de
wereld en heb je verkering met de dochter van de baas, het
maakt bar weinig uit. Pas als jouw nummer aan de beurt is,
mag je gezagvoerder worden.
Om precies 13:13 uur waren alle deuren dicht en liet ik de
handrem los. Langzaam werden we achteruit geduwd en
kregen we toestemming om de motoren te starten. Natuur-
lijk was ik gespannen, maar ik was niet zenuwachtig. Ik wist
dat ik het kon en dat ik eraan toe was. Maar hoewel ik niet
bijgelovig ben, vond ik het toch afleidend dat het getal der-
tien vandaag zo prominent aanwezig was, en dan was het
ook nog eens vrijdag. Gelukkig ging bijna alles goed. Bijna al-
les, want vlak voor de landing op Faro werden we opgetild
door een enorme windvlaag. Er zat niets anders op dan mijn
eerste doorstart met een vol passagiersvliegtuig te maken.
Dat was op zich geen probleem, maar wat doe je daarna?
Gaan we het nog een keer proberen of wijken we uit? Alle-
maal zaken waar de gezagvoerder een beslissing over moet
nemen. Het werd nog een keer proberen en gelukkig hield
de wind zich nu gedeisd. De terugvlucht verliep zonder pro-
blemen en nadat de passagiers waren uitgestapt, feliciteerde
Joe me met de woorden: “Welcome to our team, Captain
Jan!”
Na die vrijdag de dertiende volgden precies dertig jaar als
Boeing-captain bij Air Holland, DHL, Emirates en Norwegian.
Die laatste drie airlines groeiden zo snel dat ze niet genoeg
ervaren copiloten op hun senioriteitslijsten hadden staan,
waardoor ik weliswaar onderaan de senioriteitslijst moest
aansluiten, maar wel direct als captain kon instromen. Nadat
Norwegian in de problemen kwam en ik iets anders moest
zoeken, leek het mij wel wat om te gaan vliegen op een za-
kenjet. Ik werd aangenomen als copiloot op de Bombardier
Challenger bij een Amerikaanse luchtvaartmaatschappij. Als
copiloot? Jazeker, als copiloot! Met mijn ervaring? Jazeker,
met mijn ervaring! Ik kwam helemaal onder aan de seniori-
teitslijst die op dat moment vol stond met heel ervaren pilo-
ten, dus een upgrade zat er voorlopig niet in. Eerlijk gezegd
leek het me wel een prettig idee. Ik ging tenslotte vliegen in
een wereld die ik niet kende en met een totaal ander vlieg-
tuig dan ik gewend was.
De afgelopen drie jaar waren wat vliegen betreft echt gewel-
dig. Ik leerde het vliegtuig kennen en vloog afwisselend naar
de drukste velden en de kleinste stripjes in alle uithoeken
van Noord- en Midden-Amerika. De captains waarmee ik
vloog hadden veel ervaring in deze tak van sport en het was
bijna altijd een groot plezier om met hen te vliegen. Op 13
september 2022 om 13:13 uur kreeg ik een e-mail van de
vliegdienst waarin ze mij feliciteerden met de promotie tot
captain. Mijn nummer op de senioriteitslijst was aan de
beurt.
LINING UP Door: Jan Cocheret
CAPTAIN AGAIN
Jan Cocheret
is duizendp(il)oot
jancocheret@outlook.com
Welcome to
our team!
PILOOT EN VLIEGTUIG DECEMBER 2022 7
07_liningup.indd 7 15-11-2022 15:10