Pagina 7 van: Piloot en Vliegtuig Editie 12-2021

Net nadat ik in het zoveelste hotelbed ben ontwaakt, krijg ik
een mailtje van een kantoorvriend die verantwoordelijk is
voor het contact met de passagiers die wij in onze glim-
mende businessjets rondvliegen. Die collega’s houden de
piloten op de hoogte van de wensen en verlangens van
onze zeer gewaardeerde gasten. Meestal gaat het om za-
ken op het gebied van catering, maar onze kantoorvrienden
behandelen ook andere belangwekkende wensen, zoals
water voor de hondjes en of we tijdig moeten waarschu-
wen als het turbulent wordt. Omgekeerd kunnen wij de
passagiers via kantoor informeren als er vertragingen ver-
wacht worden of als het weer op de bestemming te slecht
is om te kunnen landen. Dan hebben we allemaal ruim de
tijd om de vluchtschema’s aan te passen.

Het mailtje is nogal verrassend: ‘Kunnen jullie even doorge-
ven hoeveel vlieguren jullie hebben, uitgesplitst in het totaal
aantal uren en de uren op de Challenger, het vliegtuig
waarmee jullie morgen op pad gaan. Jullie passagiers, me-
neer en mevrouw Simeone, willen dat graag weten.’
Voor alles is een eerste keer, zullen we maar zeggen. Ik heb
deze vraag nog nooit gehad, althans niet van passagiers.
Natuurlijk wel van de Rijksluchtvaartdienst, bij sollicitaties en
soms van collegavliegers, maar nooit van passagiers. Ik ben
dan ook erg benieuwd naar het waarom van de vraag.
Vlieguren worden vaak als maat gezien voor de kwaliteit
van de betreffende piloot. Een piloot met tienduizend vlieg-
uren is natuurlijk veel beter dan een vlieger die maar drie-
duizend uur in een vliegtuig heeft gevlogen. Om over een
pilootje met duizend uur maar te zwijgen en met mijn ruim
twintigduizend uur totaal en precies duizend op de Challen-
ger ben ik natuurlijk een soort van halfgod.

Jammer genoeg ben ik er in mijn carrière al heel snel ach-
ter gekomen dat het aantal vlieguren dat iemand heeft op-
geschreven in zijn of haar logboek maar heel weinig vertelt
over hoe goed iemand kan vliegen. Het begint al met het
feit dat je zelf je vlieguren in je eigen logboek schrijft en of
je die uren ook echt gevlogen hebt, ligt helemaal aan jouw
eerlijkheid. Je kunt opschrijven wat je wilt en het resultaat

daarvan wordt zelden gecontroleerd, voor zover dat über-
haupt mogelijk is. Verder is het ene uur totaal onvergelijk-
baar met het andere. Een lokale solovlucht van een uur in
een Cessna 172 boven Overijssel is totaal iets anders dan
een uur als single pilot in een tweemotorige Piper Aztec bij
nacht en ontij in bergachtig gebied met vijf zeurende passa-
giers achterin. En een militaire missie van een uur in een
F-16 is echt een ander vlieguur dan een uur op kruishoogte
midden boven de Atlantische Oceaan. Daar wordt trouwens
door piloten regelmatig even een tukje gedaan en dat is
volstrekt legaal. Maar om zo’n uur nou enige waarde als
vlieguur toe te kennen, ik weet het niet.

Toch is het aantal vlieguren blijkbaar nog steeds van grote
waarde, al vertellen mijn eigen waarnemingen, met name
als instructeur en examinator, het tegenovergestelde. Ik heb
vliegers met meer dan tienduizend vlieguren gezien die er
maar weinig van bakten en ik heb regelmatig met bewon-
dering mogen kijken naar mannen en vrouwen met een
paar honderd uur die in kleine of grote vliegtuigen lieten
zien dat ze alles totaal onder controle hadden. Daarnaast
weet ik maar al te goed dat ik zelf ook niet altijd alles per-
fect doe. We zijn tenslotte allemaal mensen.

Daar komen onze passagiers. Wat zou het voor de familie
Simeone betekenen als een van onze piloten in totaal bij-
voorbeeld 750 vlieguren heeft, waarvan hij of zij er twintig
in de cockpit van de Challenger heeft doorgebracht? Het
zou tenslotte zomaar kunnen. Zouden ze dan instappen?
Of zouden ze wachten op meer ervaring? Meer vlieguren?
Na de ontvangst en het doorgeven van de vluchtinformatie,
waagt mijn collega een voorzichtige poging: “Wij kregen het
verzoek om onze vlieguren door te geven…”
Veel verder komt hij niet. Meneer Simeone antwoordt en-
thousiast: “Ja, daar zijn we enorm blij mee. Echt onze grote
dank daarvoor!”

Lichtelijk verrast kijken we elkaar aan. Zo weten we nog
niets. Laten we maar gaan vliegen, dan hebben we er
straks in ieder geval weer een paar vlieguurtjes bij.

lining up Door: Jan Cocheret

Vlieguren?

Jan Cocheret

is duizendp(il)oot

jancocheret@hotmail.com

laten we

maar gaan

vliegen

PILOOT EN VLIEGTUIG DECEMbER 2021 7

07_ligningup.indd 7 16-11-21 12:07