Pagina 57 van: Piloot en Vliegtuig Editie 12 – 2011

PILOOT EN VLIEGTUIG DECEMBER 2011 57

De toestellen zijn blauw-geel geschilderd, in
de markante camouflagekleuren van de bij,
een geluksymbool in de Baltische staten. En
geluk had ik. Op 27 augustus had ik het voor-
recht om tijdens het Slovak International Air
Fest in Sliac als fotograaf mee te mogen vlie-
gen. Voordat ik meer over de krankzinnige
show vertel, wil ik eerst even dit kwijt: Artyom,
Igor, Anatoly, Aleksandr en Valery: bedankt
voor deze schitterende ervaring!

Helemaal klaar voor!
We zitten in de cockpit, maar het vertrek wordt
uitgesteld. Omdat het buiten hartje zomer is
en 36 graden, wordt het snel stikheet. Nadat
de Hongaar Zoltan Veres met zijn MXS is opge-
stegen, zijn de Baltic Bees aan de beurt. Het
wordt stil in de cockpit en op een gegeven
moment knipperen alleen nog de lichtjes. Ana-
toly geeft aan dat hij wil vertrekken en start de
airco en ventilatie. Bij deze temperaturen is dat
niet alleen een prettig, maar ook bittere nood-
zaak. We draaien de motor warm en na vijf mi-
nuten gaat het richting startbaan.

Nadat we het einde van taxistrook heb-
ben bereikt, komt de verkeerstoren over de
boordradio binnen: “Baltic 01, wait at holding
point… Seven minutes to clear the runway.”
We staan dus weer zo’n zeven minuten te
wachten. Daarna draaien de vier L-39 C’s de
startbaan op en staan klaar voor vertrek. Ik heb
de andere drie toestellen binnen handbereik
voor een prachtige foto. “Een minuut te gaan”,
vertelt Artyom aan de jongens. Het team is er
helemaal klaar voor!

De throttle wordt vooruit geschoven, er
wordt 100% vermogen gegeven en na het
“Goooooo!” van Artyom stuiven we de ruim
twee kilometer lange startbaan op. Twaalf wie-
len zetten zich in beweging voor een achttien
minuten durende adrenalinerush. De formatie
bereikt al snel de juiste hoogte. De rook en de
lichten op de vleugeltanks geven aan dat we
nu echt in de lucht zijn.

Misselijkmakend
Nadat we in formatie hangen, voeren we de
perfecte ‘360’ uit. Het zou fantastisch zijn als ik
het duo dat boven me hangt kan fotograferen,
maar ze zijn net te dicht boven me. De purist
in mij verbiedt me de foto te maken: ik zou er
daarna weer iets af moeten snijden… De ‘360’
gaat over in de ‘Rocket’ en daarna in een ‘Bar-

rel Roll’. Deze twee onderdelen verlopen vlek-
keloos, waarna we overgaan tot het brengen
van een groet aan het massaal toegestroomde
publiek. Tot nog toe houd ik het allemaal prima
vol. Het is fysiek niet zo zwaar als ik had ge-
dacht. Maar schijn bedriegt, zeker wanneer we
met het meest dynamische deel van de show
beginnen. We komen aan bij de ‘Mace’, waarna
we direct in een looping komen en de g-krach-
ten tot liefst 4 g oplopen. Ik voel mijn spieren
samentrekken, mijn maag omdraaien en lang-
zaam maar zeker word ik steeds beroerder. Ik
kan me niet herinneren dat meevliegen zo
zwaar kan zijn. Mijn 2,2 kg zware camera en
lens beginnen als een blok op mijn borst te
drukken. Aan het einde van de looping geniet
ik wel van een fantastisch uitzicht. We hangen
ondersteboven en dat duurt eigenlijk veel te

De landing is kort en heftig.

‘Tableau de troupe’.

Close call.

56-57-58_Baltic Bees 15-11-11 09:35 Pagina 57