Pagina 42 van: Piloot en Vliegtuig Editie 11-2020

42 PILOOT EN VLIEGTUIG november 2020

Hoe ben je tot vliegen gekomen?
“Als zoontje van een veelvuldig luchtreizende vader kwam
ik regelmatig op Schiphol en raakte onder de indruk van die
unieke internationale sfeer en van de zich oppermachtig in
het luchtruim verheffende vliegtuigen. Het stond vast dat ik
later piloot zou worden. Ik ben uiteindelijk toch economie
gaan studeren, de zakenwereld in gegaan en heb jaren niet
meer naar vliegtuigen omgekeken. Toen ik enige welvaart
had bereikt, merkte ik dat het vliegen terugkwam in mijn
brein. nog weer later, op een stille zaterdagmiddag in
2003, onze kinderen op een leeftijd dat ze uithuizig waren,
zat ik helemaal alleen thuis. Ik ben naar vliegschool Hilver-
sum gereden en heb me aangemeld. om in datzelfde jaar
mijn brevet te halen.”

Waarom een eigen vliegtuig?
“voor mij stond vast: vliegen doe ik met mijn eigen toestel.
met het brevet vers in de zak ben ik naar een beech bo-
nanza gaan kijken, maar kocht een gloednieuwe Cessna
182. een toestel dat vloog zoals hij eruitziet: als een tractor.”

Maar waarom dan een deep classic gekocht?
“Ik vind de luchtvaart van nu, met alle sophisticated avioni-
ca, minder boeiend. Al langer zocht ik naar een machine
waarmee ik alsnog de luchtvaart van mijn jeugd kon bele-
ven. Liefst een staartwiel-vliegtuig met een minimum aan
instrumenten. Het echte werk. Zo’n beech Staggerwing vol-
deed aan alles wat ik wilde.”

Waar komt deze Beech vandaan? En wat heb je betaald?
“Deze beech vond ik op internet. Hij bleek eigendom van
Phil Livingstone in Alaska; een voormalig U.S. marines-piloot
en daarbij een bekende airracer die met dit toestel in 1970

deelnam aan de reno Airrace. Ik ben naar Anchorage ge-
vlogen om hem te bekijken. buiten metershoge sneeuw,
waardoor proefvliegen onmogelijk was. maar ik wist ge-
noeg: dit moest hem worden. eenmaal weer in nederland
een net bod gedaan en een pre-buy check laten uitvoeren.
Zo kwam de zaak vijf jaar geleden rond.”

En toen?
“Plan was om het toestel zelf over te vliegen. Ik nam twee
weken vakantie om ter plekke nog met een instructeur te
kunnen oefenen. maar toen de motor tijdens twee verschil-
lende take-offs was afgeslagen, heb ik daarvan afgezien. We
hebben de beech vanuit Alaska wel naar Denver gevlogen.
vandaar trein naar new York en per boot naar rotterdam.”

Hoe voelt het om nu zoiets moois en bijzonders te bezitten?
“eerlijk gezegd vond ik de beech niet meteen heel mooi.
en het was ook niet zijn kracht of snelheid waarom ik hem
kocht. Sterker: ik ben helemaal geen snelheidsmens. Wel
was het de uitdaging om met zo’n toestel te kunnen vlie-
gen. Het leren, zeg maar. Iets moeilijks te beheersen. Zo zit
ik nu eenmaal in elkaar.”

Het mooiste moment?
“Ik voel een enorme voldoening als ik met de Staggerwing
een mooie landing maak. Daarvoor moet je op hooguit 70
knopen aanvliegen, want anders stuiter je alle kanten op.
misschien was die geslaagde landing op een besneeuwd
vliegveld Hilversum wel zo’n ultramoment.”

En het akeligste?
“Dat afslaan van de motor heb ik later, boven overijssel,
nog eens gehad. Ik bleek een van de zes tanks te hebben
leeg gevlogen. Te wijten aan volstrekt onbetrouwbare benzi-
nemeters in combinatie met een lastig tankwisselsysteem.
Ik heb hem overigens wel op tijd weer aan de praat gekre-
gen.’

Nog toekomstwensen?
“ooit nog eens een Friendship te vliegen. Want daar heeft
het jongetje van toen wel heel vaak van gedroomd.”

Mijn eigen vliegtuig Door: David bakels

Het jongetje van toen…

… wil ooit

nog eens een

Friendship

vliegen

gerard Kok (67), die met zijn bedrijf biomateri-
alen voor de medische wereld ontwikkelt, heeft
een racegele Beech Staggerwing uit 1942. Des-
tijds een der meest dynamische machines en te-
genwoordig een van de meest begeerde classic
vliegtuigen. gerard – die pas op z’n 50e leerde
vliegen – kocht het toestel overigens in alaska.

42_eigenvliegtuig.indd 42 20-10-20 10:16