64 PILOOT EN VLIEGTUIG oktober 2021
De Mk.4 had meer brandstofcapaciteit en een ‘flying tail’.
De Mk.5 was een Mk.2 met een Sapphire-motor en verschillende verbe-
teringen.
Hunter MK.6
Het team van Sydney Camm onderzocht al in een vroeg stadium moge-
lijkheden om het ontwerp van de Hunter te verbeteren. In 1951 over-
legde hij met het rAe (royal Aircraft establishment) over een supersone
Hunter met een vleugel in 50 graden pijlstand. Windtunnelproeven met
een model waren dusdanig veelbelovend dat Hawker meteen begon
met het uitwerken en doorrekenen van het ontwerp. Camms keuze voor
een motor viel op de r.r. Avon rA.14r. Hawker kreeg van de rAF op-
dracht voor het bouwen van een prototype met de aanduiding P.1083.
Maar toen dit voor 80% gereed was, legde het Ministry of Supply het
project stil. Door het einde van de oorlog in korea was de druk van de
ketel. Hawker mocht wel de romp en de staart van de P.1083 gebruiken
voor een nieuwe versie van de Hunter met de standaardvleugel en de
rA.14-motor, zonder naverbrander. op 23 januari 1954 maakte dit toe-
stel zijn eerste vlucht.
In 1954 begon Hawker met het definiëren van een productieversie van
de Hunter Mk.6, zoals het toestel nu werd aangeduid. Alle verbeteringen
van de voorgaande periode werden geïmplementeerd, zoals de zwaar-
dere r.r. Avon 200-motor, een verbeterd brandstofsysteem, zaagtand
aan de vleugelvoorrand, opvangbakken voor patroonschakels, blast de-
flectors voor de kanonnen en ophangpunten onder de vleugel voor
brandstoftanks. De rAF bestelde 515 toestellen, waarvan de laatste tien
op een later tijdstip werden geannuleerd in verband met bezuinigingen.
India en Zwitserland bestelden respectievelijk 160 en 100 Mk.6’s. Ne-
derland en belgië bouwden respectievelijk 108 en 144 Hunters Mk.6 in
licentie.
een aangepaste versie van de Mk.6 voor grondaanvallen en close sup-
port was de F.G.A. Mk.9.
een omgebouwde Mk.4 met camera’s voor verkenning kreeg de aandui-
ding F.r. Mk.10, terwijl de fotoverkenner op basis van de Mk.6 de aan-
duiding F.r. Mk. 9 kreeg.
De Hunter G.A. Mk.11 was een eenzitstrainer voor de royal Navy met
een vanghaak. De P.r. Mk.11 was uitgerust met camera’s.
De Mk.12 was een tweezitter voor het Ministry of Supply met een grote
verticale neuscamera en een head-up display. Het was een ontwikkelings-
toestel voor het bAC tSr-2, een project dat nooit van de grond kwam.
Hunters voor buitenlandse orders kregen aanduidingen die verbonden
waren met het land. Zoals de Zweedse Mk.50, de Deense Mk.51 en de
Indiase Mk.56.
Het annuleren van 100 Hunters Mk.6-toestellen door de rAF maakte de
weg vrij om ze in het buitenland te verkopen. In juli 1957 tekende India
een contract voor 160 Mk.56’s, gevolgd door 53 FGA.56 A’s en 39 t.66-
HiStorie Door: thijs Postma – Foto’s: collectie Postma
Deense Hunters.
In formatie met Amerikaanse F-102’s De PH-NLH van het Nationaal Lucht- en ruimtevaart Laboratorium.
Nederlandse Hunters van 322 Sqn op de Mokmerstrip, Nieuw-
Guinea 1963.
een van de laatste Hunters op Soesterberg. De PH-NLH van het Nationaal Lucht- en ruimtevaart Laboratorium.
62-63-64-65_hawkerhunter.indd 64 14-09-21 13:40
