Midden jaren negentig, een berghelling niet
ver van Grenoble, Frankrijk. Dertig kilo delta-
vleugel op mijn schouders. Knikkende knieën.
I’m not fit to fly, want ik heb geen oog dicht
gedaan, de nacht ervoor.
Vijf meter voor me: een soort duikplank, die
onder een hoek van een graad of twintig het
ravijn in steekt. De camping waar ik verblijf zie
ik beneden liggen. Ik kan er mijn duim over-
heen leggen.
Instructeur Ralf drentelt quasi-ongeïnteresseerd
langs de rand van de afgrond. Hij wijst af en
toe op wapperend geel lint, dat telkens een
paar seconden lang horizontaal staat. Hét mo-
ment om te gaan.
Maar ik ga niet. Ik ga niet.
Twee knappe Franse meisjes komen aanwan-
delen. Gaan op een grote steen zitten om het
tafereeltje te bekijken. Ze hebben volledig door
wat er aan de hand is.
“La première fois, evidemment”, denk ik ze te
horen zeggen.
Geen weg terug nu, zonder gezichtsverlies.
Ik ren. En ik spring. En ik vlieg.
Dank meiden, wie jullie ook waren.
PS’je: Deltavliegen brengt de menselijke
droom om te vliegen het dichtst bij: dít is wat
lieden als Icarus en Lilienthal eigenlijk wilden.
Een droom die beiden met de dood betaal-
den. Intuïtief bestuurd met het hele lichaam,
en niet via kunstmatige hulpmiddelen als een
knuppel of – erger nog – een stuur. Fly like an
eagle, zoals in het liedje.
Take-off Door: Goof Bakker
Dank, meiDen!
ik ren.
en ik spring.
en ik vlieg
Goof Bakker
is luchtvaartpublicist
goofbak@planet.nl
���� ��� �� ��������
������������������
VIDEO WERKT!
Interesse?
www.eismacontentmarketing.nl
CONTENT MARKETING
Bedrijfsvideo
Instructievideo
Productvideo
Projectvideo
Beursvideo
Evenementvideo
Bijschrift
21_takeoff.indd 21 15-09-20 09:19
