Pagina 20 van: Piloot en Vliegtuig Editie 08-2020

20 PILOOT EN VLIEGTUIG augustus 2020

al een jaar of zes (?) schrijf ik deze stukjes (en vriend Jan
Cocheret de drie jaar daarvoor (?)) en ik waardeer het zeer
dat u er weer eens aan begonnen bent, want het moet zo
langzamerhand toch wel wat eentonig worden. Maar ik doe
mijn best om het origineel te houden, geloof me. Daarom
deze keer een bijzondere solist: mijn eigen nicht Marleen.
Min of meer op mijn advies ging ze zweefvliegen bij de
gooise (en daar werden, net als bij ondergetekende, al
snel de Fenomenale Family Flying skills ontdekt). En jawel,
vader en moeder vliegen óók, tB en tBM…

Je was al even bezig?
“Ja, eigenlijk had dit stukje al ergens in december moeten
komen. Door mijn zweefvliegervaring ging het motorvliegen
al snel goed, en Cees mijn instructeur hintte er midden de-
cember op dat het binnenkort wel eens tijd was voor een
eerste solo. Wat was ik blij! Ik zou eerst op skivakantie gaan,
en dan zou het misschien nog één of twee lessen duren
en dan was ik er klaar voor. Maar ik was dom op skivakan-
tie, dacht dat ik wel kon skiën op ijs, en gleed tweehonderd
meter over een spekgladde rode piste naar beneden. snel
naar het ziekenhuis, rechterhand gebroken. De hand moest
worden geopereerd. Compleet met enge pinnen erin. Daar-
na twee maanden gips en fysiotherapie. Na dat alles geluk-
kig groen licht; ik mocht weer vliegen.”

Ok! Geen lekkere start…
“Nee, en de eerste les na alle gipstoestanden was gedenk-
waardig. Het waaide zo hard dat het op de grond al heel
erg turbulent was. Na twee minuten vroeg ik aan de in-

structeur of ik weer naar beneden mocht want ik was voor
het eerst in mijn leven bang om te vliegen. Na zo’n val op
de piste leer je toch wel dat niet alles wat je doet zonder
consequenties is. De les daarna ging al beter, wat was ik
blij, nu lekker snel vaart maken met die lessen en einde zo-
mer mijn PPL! Dit was begin maart, corona was alleen nog
maar een raar virus in het verre China, waar sommige men-
sen heel hysterisch over deden. Maar twee lessen verder
gooide Rutte roet in het eten, dus toen ook weer twee
maanden vertraging opgelopen. In mei mochten we einde-
lijk weer vliegen en in juni kon ik dan ook eindelijk solo!
Heel leuk maar ook heel spannend!”

“Wat ging er door je heen?”, vragen ze dan altijd.
“Wat doe je nu nou weer?, dacht ik alleen maar. Verder niks
bijzonders. O ja, toen ik op final zat, was er een treuzelaar
op de baan die pas laat wegging, anders had ik nog een
go-around moeten maken en ik was al vrij uitgeput. Maar
verder ging alles prima. De vliegopleiding zit nu wel weer
op goed spoor dus dat is mooi. Volgende les wil ik graag
een keer naar teuge langs bij oom goof. als ik mijn PPL
heb, toch maar eens vragen of ik mee mag in die Yak. Ver-
der wil ik veel met mijn ouders gaan vliegen die ook allebei
hun brevet hebben, en is er een lange lijst met vrienden en
collega’s die wel een keer mee zouden willen dus ik heb er
heel veel zin in!”

Mooi Marleen, welkom bij de klup en dat kadootje heb je, al
kan het even wachten zijn…

O SOLO MIO Door: goof Bakker

Wintersport?

Wees

vooral

voorzichtig!

naam Marleen Bakker
Beroep data-analyste ABN-AMRO
Leeftijd 28
instructeur Cees Quist
toestel Cessna 150
Aantal uren tot solo 19

er is geen piloot die zijn of haar eerste solo-
vlucht vergeet. De meesten kunnen het wel
uitschreeuwen als ze eenmaal solo gaan.
om daar een plek voor te bieden is er geluk-
kig elke maand onze rubriek o solo Mio.
Bent u ook voor het eerst solo gegaan? Goof
Bakker interviewt u dan graag.
Mail: goofbak@planet.nl.

20_osolomio.indd 20 21-07-20 11:36