Pagina 33 van: Piloot en Vliegtuig Editie 06-2016

PILOOT EN VLIEGTUIG juni 2016 33

De north American T-6 Texan – in Europa bekender onder
de naam die de Britten hem gaven en die ik verder ook ge-
bruik: Harvard – is misschien wel het bekendste en meest
succesvolle opleidingsvliegtuig uit de twintigste eeuw. Dui-
zenden Geallieerde vliegers kregen tijdens de Tweede We-
reldoorlog hun gevorderde vliegopleiding in dit toestel, en
bij bijvoorbeeld de Belgische en nederlandse luchtmachten
bleef de Harvard tot in de jaren zestig in gebruik. in neder-
land vliegt de Luchtmacht Historische Vlucht er nog steeds
mee (zie P&V oktober 2012 voor een vluchtimpressie).
Ook elders vliegen er nog diverse exemplaren rond en
daarvan heeft softwareontwikkelaar A2A dankbaar gebruik-
gemaakt: haar vliegers voelden de T-6 aan de tand als in-
spiratie voor hun digitale versie.

De digitale Harvard is voorzien van ‘accusim’, een simulatie
van de motor en boordsystemen waarbij bijvoorbeeld niet
slechts de relatie tussen de positie van de gashandle en
het motorvermogen wordt gesimuleerd, maar de werking
van de motor zelf. Digitale brandstof wordt in virtuele cilin-
ders gespoten en ontbrand, olie stroomt langs de zuigers
om ze te smeren, en de viscositeit ervan is afhankelijk van
bijvoorbeeld de temperatuur. Als de kwaliteit van de olie tij-
dens het gebruik achteruitgaat, draait de motor minder
goed. Deze aandacht voor details vinden we ook terug in
de vliegeigenschappen. ik heb twee vluchten in een Har-
vard gemaakt, weliswaar zonder zelf te starten en te landen,
en de digitale Harvard voelt werkelijk ongeveer zoals de
echte. Hij reageert vrij traag op de rolroeren en het vereist
oefening om de coördinatie tussen rol- en richtingroeren
onder de knie te krijgen. Het digitale vliegtuig is lastiger om

goed te vliegen dan de P-51D Mustang die A2A enkele ja-
ren geleden uitbracht (zie P&V, augustus 2012). Misschien
is dat een goede eigenschap voor een trainer: zo worden
vliegerschap en respect voor het vliegtuig bijgebracht. Vlie-
gers in opleiding voor ‘warbirds’ zoals de Spitfire of de Mus-
tang, wordt aangeraden vanaf de achterste cockpit te vlie-
gen om te wennen aan het geringe uitzicht over de neus,
en dat ziet er inderdaad net zo uit als tijdens mijn vluchten
in de Harvard (minus het hoofd van de piloot voorin, en
dat scheelt aanmerkelijk). Heel mooi zijn de verschillende
geluiden tijdens de landing. Ze zijn afhankelijk van de snel-
heid en de sliphoek waarmee je de grond raakt en geven
dus een goede indruk van de kwaliteit van de landing. Ook
het motorgeluid wordt heel goed weergegeven, zowel van-
buiten als vanbinnen. De cockpit oogt buitengewoon gede-
tailleerd, en er kunnen drie verschillende typen cockpitkap-
pen worden gekozen. Het trillen van de naalden van de in-
strumenten geeft enige indruk van het motorvermogen.

De A2A Harvard is in alle opzichten een kwalitatief hoog-
staand vliegtuig. De handleiding is duidelijk geschreven
door mensen die het ‘echte’ toestel goed kennen, tot en
met de manieren om met verschillende configuraties van
flaps en onderstel in een spin – en er weer uit – te gera-
ken. niet alleen een aanrader voor liefhebbers van ‘war-
birds’ maar voor elke PC-piloot die op zoek is naar een vlie-
gervaring die zo realistisch mogelijk is achter een computer.
Meer informatie op https://a2asimulations.com

inTErnETTiP VAn DE MAAnD:

https://www.fullterrain.com/product/edbj

simulator Door: Hans Heerkens

A2A North AmericAN texAN (hArvArd)

in alle

opzichten

kwalitatief

hoogstaand

De romp heeft subtiele details.Sfeervolle cockpit, realistische textuur.

33_simulator.indd 33 17-05-16 12:14