PILOOT EN VLIEGTUIG MEI 2023 63
Het gebruik van zijn waterglijder-racers zette hem aan het denken over
de verbetering van watervliegtuigen. Want, zo redeneerde hij, als zeven-
tig procent van het aardoppervlak uit water bestaat, dan zou een water-
vliegtuig bijna overal kunnen starten en landen. In Frankrijk had Henri Fa-
bre een watervliegtuig gemaakt en in 1911 was de Amerikaan Glenn
Curtiss vanaf het water opgestegen. Een Britse poging met een Avro Ty-
pe D op drijvers eindigde meteen na de start. Al met al niet bemoedi-
gend.
DE TROFEE
Om de ontwikkeling van watervliegtuigen te stimuleren, besloot Jacques
Schneider om een speciale wedstrijd voor dit type vliegtuig te organise-
ren en te promoten. Deze trofee zou de naam ‘La Coupe d’Aviation Ma-
ritime Jacques Schneider’ krijgen en een waarde vertegenwoordigen van
duizend Britse pond. Het zou de eerste prijs zijn in een jaarlijkse wed-
strijd tussen vliegclubs, in plaats van tussen individuele piloten. De regels
waren zodanig dat ze waren gericht op praktische vliegtuigen die konden
opereren op open zee, die betrouwbaar waren en die een goed af-
standsbereik hadden. Dus niet op snelheidsduivels met simpele racema-
chines.
De vliegtuigen stegen niet tegelijkertijd op. Ze moesten een afstand
over open zee vliegen van ten minste 150 zeemijlen (278 km). Daar-
om moesten zij eerst uitgebreide zeewaardigheidsproeven afleggen.
Elke aeroclub die was aangesloten bij de FAI (Federation Aéronautique
Internationale) kon de club uitdagen die de trofee in handen had en
die verantwoordelijk was voor het organiseren van de volgende wed-
strijd. Als een van de deelnemende landen de trofee drie keer achter-
een won, zou het de winnaar worden van de wedstrijd, die dan offici-
eel werd beëindigd.
Bijschrift
??
? ?
De Deperdussin was een fraai gestroomlijnd toestel.
Monaco 1913, de eerste editie van de Schneider Cup.
62-63-64-65_schneidercup.indd 63 17-04-2023 14:02
