Pagina 49 van: Piloot en Vliegtuig Editie 03-2023

PILOOT EN VLIEGTUIG MAART 2023 49

De drie bedrijfsonderdelen van Everts Air richten zich op het ver-
voer van brandstof, vracht en passagiers. Voor brandstof en vracht
wordt gebruikgemaakt van de Douglas DC-6 en Curtiss C-46, maar
Everts Air Cargo vliegt ook met de Boeing 727, McDonnell Douglas
DC-9 en enkele kleinere vliegtuigen. Everts Air Alaska vervoert zijn
passagiers met de Pilatus PC-12 en Cessna (Grand) Caravan. Het
bedrijf werd in 1977 opgericht door de vader van de huidige direc-
teur Rob Everts.

een geisha en het bijschrift ‘Maid in Japan’. Een ander vliegtuig, een DC-
6, draagt de gelijkenis van Howard Hughes, de luchtvaartpionier wiens
leven werd verfilmd in The Aviator uit 2003, met in de hoofdrol Leonar-
do DiCaprio. “Deze machine was van Hughes. Toen we het kochten, za-
ten er nog veel persoonlijke bezittingen van hem in”, zegt Ragar.

SIMULATOR
Met grote baas Rob Everts lopen we naar de allereerste C-46, die inmid-
dels met pensioen is en wegroest achter een bouwhek tussen hoge
struiken. Everts laat ons een DC-6-simulator zien. “Hij werkt nog steeds.
Moet vrij uniek zijn. Maar we gebruiken ‘m eigenlijk niet. Het is meer
voor de aardigheid”, zegt hij. Na een kijkje te hebben genomen in de
motorenwerkplaats laat Everts ons twee watervliegtuigen zien. “Mijn
speelgoed.” Buiten de noordelijke hangar staat nog een aantal inge-
sneeuwde en ontmantelde vliegtuigen, waaronder een DC-4 en een
DC-7. Maar vooral DC-6’s. “Ons onderdelenmagazijn”, zegt Everts in na-
volging van zijn collega. “Iedereen denkt altijd dat ontbrekende reserve-
onderdelen een groot probleem zijn. Maar dat is niet het geval. We heb-
ben genoeg reserveonderdelen. En als ik echt iets mis, bel ik Joe
McBryan van Buffalo Air in Canada. Wij zijn vrienden. We delen alles –
behalve onze vrouwen”, grapt hij. “Wat we wél missen, zijn piloten en
monteurs die deze machines kennen – of willen leren hoe ze te gebrui-
ken.” Piloten die na hun opleiding aan de slag kunnen bij een grote
luchtvaartmaatschappij, kiezen niet snel voor een carrière bij Everts Air.
“We kunnen het financieel niet bijbenen”, zegt de bedrijfsleider schou-
derophalend.

Wij mogen dan geen DC-6-piloten zijn, we zouden wél graag het type
eens willen proberen. “Dat kan helaas niet”, zegt Everts hoofdschud-
dend. “We mogen geen passagiers meenemen in deze vliegtuigen. Daar
is een speciale vergunning voor nodig en daar moet je lang op wach-
ten.” Nadat we samen een videoverslag hebben gekeken van een opval-
lende klus – Rob Everts die de Noor Thomas Waerner en zijn 24 slede-
honden vervoert – komt de ondernemer met een goed idee. “Morgen
heb ik een vlucht met een DC-6 naar Galena, een klein stadje aan de
Yukon-rivier. Je kunt met een ander vliegtuig van ons ook die kant op.
Als je dan naast de landingsbaan gaat staan en een foto maakt van mijn
nadering, heb je mooi beeldmateriaal. Kleed je wel warm aan.”

IJZIGE KOU
De volgende ochtend stappen we nog in het donker op Galena Airfield
uit een Pilatus PC-12. Ons neushaar bevriest na slechts twee ademhalin-
gen. “Het is 29 graden onder nul”, zegt onze piloot. Hij bedoelt Fahren-
heit. De omrekening naar Celsius maakt het er niet beter op: min 34

graden. In Fairbanks was het ‘slechts’ 18 onder nul. In de kleine lounge
van het Evertsgebouw warmen we op met koffie. “Als Rob straks in zijn
DC-6 komt, pak dan de oude pick-up die voor de deur staat, rijd langs
de buitenkant om het vliegveld heen en ga met je camera aan het be-
gin van de landingsbaan staan”, luidt het advies van een Everts Air-me-
dewerker. Om even later toe te voegen. “Hij is hier over twintig minu-
ten.”

We stappen in de truck en rijden langs de Yukon. De brede rivier is bijna
helemaal bevroren, stoom stijgt op van de weinige plekken die nog
open zijn. Het bos aan de overkant is bedekt met sneeuw, daarboven
hult de opkomende zon alles in een mystiek oranje licht. We parkeren
de auto en gaan te voet verder. Door het prachtige schouwspel vergeten
we voor een ogenblik de kou. “Als Rob maar niet te vroeg komt”, zeg ik
tegen mijn broer terwijl ik een blik op de tijd werp. Zodra de zin is uitge-
sproken, horen we in de ijskoude lucht een verdacht geluid: er nadert
een DC-6 en de voorgenomen fotolocatie is nog 250 meter van ons
verwijderd.

We slagen erin om van een afstand een paar foto’s te maken, maar het
levert niet de beelden op waar we op hoopten. Eenmaal terug op het
vliegveld wordt het vrachtluik van de DC-6 al geopend. Een opgewekte
Rob Everts stapt op ons af. “En? Een paar goede foto’s kunnen maken?”

Ik maak een paar foto’s van het lossen en verbaas me over de hoeveel-
heid olie onder de motoren. Via het trapje wil ik het vliegtuig in klim-
men. Zonder handschoenen. Het ijzige metaal van de ladder en de
romp bezorgt me een brandende pijn in mijn handen. “Als het nog kou-
der was, zat je hand nu vastgevroren”, zegt Everts lachend terwijl ik mijn
onbeweeglijke vingers een beetje probeer te warmen. Het duurt niet
lang of de DC-6 is uitgeladen. “Een deel van de lading is etenswaar voor
de plaatselijke supermarkt”, legt Everts uit. “Een ander deel gaat per klei-
ner vliegtuig richting andere, kleinere plaatsen.”

Het lossen moet snel gebeuren om te voorkomen dat de motoren koud
worden. Het duurt dan ook niet lang of kapitein Everts wil weer opstij-
gen. “Als je de start wilt fotograferen, moet je nu aan de andere kant
gaan staan”, had hij ons eerder verteld. We stappen opnieuw in de pick-
up en deze keer falen we niet. Met het landingsgestel ingetrokken brult
Rob Everts enkele minuten later vlak over ons hoofd, een rookpluim
achterlatend. Nadat de foto’s gemaakt zijn, staren we de DC-6 na totdat
alles om ons heen weer helemaal stil is.

Douglas bouwde meer dan 700 exemplaren van de DC-6.

Directeur en gezagvoerder Rob Everts.

46-47-48-49_alaska.indd 49 14-02-2023 11:42