Pagina 59 van: Piloot en Vliegtuig Editie 02-2023

PILOOT EN VLIEGTUIG FEBRUARI 2023 59

kenbare struik, boom, of rotspartij wordt achtergelaten voor een piloot
die vanwege wat voor reisomstandigheden zelf bepaalt wanneer hij aan-
vliegt.”

RARITEITEN, FOUTJES, DEFECTEN
Tijdens een groepsreis als deze, onder zulke uitzonderlijke omstandighe-
den, in een dergelijk exotische omgeving, gebeuren natuurlijk ook ‘din-
getjes’. Hans en Coen dissen desgevraagd wat anekdotes op. Coen: “Op
een gegeven moment bleken de sleutels van een van de Cessna’s 206
per ongeluk nog in de broekzak van iemand – nee, geen namen – te zit-
ten, terwijl die broek al met het overige wasgoed van de groep naar de
wasserij was gegaan. En de reservesleutels bevonden zich in het – jawel
– afgesloten vliegtuig. Gevalletje ‘beetje dom’, maar gerust ook hilariteit.
Ook natuurlijk omdat zelfs tijdelijk-domme Delftenaren daar natuurlijk

niet in berustten! We verwijderden daarom de vliegtuigdeur, waarvan we
intuïtief wisten dat die er op een of andere alternatieve manier uitge-
haald kon worden.”

Hans: “Vervelend was ook dat tijdens een stop in Swakopmund onder
een van de vliegtuigen een olieplasje lag. Alleen: dat plasje was geen
olie, maar benzine die afkomstig bleek van een niet-werkende brand-
stofpomp. Opnieuw dat Delftse vernuft en die legendarische doortas-
tendheid: het bleek te liggen aan een niet-werkend relais. Waardoor we
de stroom van de brandstofpomp domweg buiten het relais om van
een andere stroomgebruiker aftapten. En er weer gevlogen kon wor-
den!”

“Toch ook nog weer even over landen in Afrika gesproken! Nadat we er-
gens min of meer in The Wild waren geland, keken we of de andere
twee Cessna’s de baan ook konden vinden, omdat die voor ons nauwe-
lijks als landingsbaan herkenbaar was geweest. De eerste van de twee
zette zijn landing in, maar safety-pilot Dale schrok daarvan en riep over
de radio: ‘Niet doen! Niet dáár! Dat is de weg!’ Iets dergelijks later nog
een keer. Maar dan nog gekker. Toen moesten we weldegelijk op zo’n
gravelstrip landen, maar door de smalheid van dat baantje en de hutjes
en huisjes er vlak naast vlogen we dus eigenlijk domweg een dorp bin-
nen! Dale had overigens tijdens die landing ook al geroepen: ‘Kijk wel
even uit, want daar links naast de baan loopt een olifant!’”

De heren vertellen ook over hun landing op Upington International Air-
port in Zuid-Afrika. Het contrast kon niet groter zijn, omdat het daar om
de liefst 65 meter brede en 4.900 meter lange ‘Runway-35’ gaat. De
langste landingsbaan in Afrika en de vierde langste ter wereld. De baan
was ooit bedoeld voor het eventuele landen van de NASA Space Shut-
tle. “Dus daar kwamen wij aan met onze nietige Cessnaatjes. Warempel
zelf zo’n beetje lost in space..!”, grapt Coen. “Overigens waren de con-
troles daar nog veel strenger. Alle bagage uit de vliegtuigen. Alles door
en door gecheckt door gewapende officials en wijzelf door detectie-
poortjes. Met daarna weer overvloedig stempelwerk.”

TERUG NAAR HUIS
Aan deze vliegsafari kwam een eind door voor het laatst in de Cessna’s
op te stijgen vanaf Pietersburg voor een vlucht naar Wonderboom. Van-
uit Johannesburg zouden de vrienden al of niet met wederhelft per
comfortabele airliner op een hoogte van tien á elf kilometer met negen-
honderd á duizend km/h terugvliegen naar huis. Nadromend van een
voor allen levenslang te herinneren vliegavontuur. En ja: zich vast ook
gewoon weer verheugend op die uitsmijter op Texel of een tosti op Teu-
ge.

56-57-58-59_vliegeninafrika.indd 59 17-01-2023 10:00