Pagina 44 van: Piloot en Vliegtuig Editie 02-2023

44 PILOOT EN VLIEGTUIG FEBRUARI 2023

In beeld een vief man op leeftijd die, wat herinneringen be-
treft, her en der geholpen wordt door zijn zoon Mark en
vrouw Lyda. “Ik ben geboren in Veendam en heb twee
broers, geen zussen. Ik ben de oudste. Ik ben de baas,” glim-
lacht hij. “Ik ben ermee geboren, de luchtvaart. Ben met
zweefvliegen begonnen. Maar de passie voor het vliegen
kwam eigenlijk door de vliegtuigen zelf. Modelletjes en dat
soort toestanden. En altijd als we ergens heengingen, keken
we op de kaart waar een vliegveld was. Dan leidden we on-
ze vader richting dat vliegveld. Om toch even te kijken. Daar
ontkwam hij niet aan.” Waarom dat vliegen zo mooi is, kan
hij duidelijk uitleggen. “Het rond kunnen vliegen in de lucht,
langs andere wegen ergens komen en het gevoel van het
vliegen.” Zijn zoon voegt daar nog aan toe: “Hij kan eigenlijk
niet goed rechtuit vliegen, hij houdt er alleen maar van om
bochten te maken en als het even kan aerobatics, het echte
vliegen zeg maar,” lacht hij.

TRIP VAN ZOUDTLANDT
Adriaan moest eerst de hts afmaken van zijn vader. En toen
mocht hij pas gaan vliegen. “Dat vliegen vond mijn vader
maar niks. Want het ging allemaal mis bij mensen die niet
meer vlogen. Uiteindelijk heb ik het vak van werktuigbouw-

kundige geleerd aan de hts. Dat was eigenlijk het hele doel
toen. Maar zodra ik een vliegtuig hoorde, stond ik al buiten.”
Tijdens de hts kwam het zweefvliegen in beeld. Later startte
Adriaan de officiersopleiding aan de Trip van Zoudtlandt Ka-
zerne in Breda. Vervolgens ging hij naar Woensdrecht voor
de opleiding, op de Fokker S11. “Naar België ging ik voor de
straalopleiding, op de Fouga Magister.” Uiteindelijk is Adriaan
in Woensdrecht gebrevetteerd. Hij werd gestationeerd op
Eindhoven bij het 314 Squadron.

STRAALTRAINERS
De commerciële luchtvaart heeft hem nooit getrokken. “Ik
wilde militair vliegen, want dat waren de mooie vliegtuigen.
Natuurlijk!” “Het moest wel wat spectaculairder,” zegt zijn
zoon glimlachend. Adriaan heeft altijd zoveel mogelijk typen
toestellen willen vliegen. Typehunting was zijn hobby. En dat
is aardig gelukt. Hij heeft in een helikopter mee kunnen vlie-
gen, aan zweefvliegen gedaan, een ballonvaart, gyrocopter,
watervliegen en straalvliegtuigen gevlogen. “Ik ben nooit op-
gehouden met vliegen.” In 1999 werd hij aan diverse men-
sen voorgesteld en kon hij op de L-39 vliegen, voor Skyline
aviation in Den Helder. Een bedrijf dat voor Defensie werkte.
Zij hadden Tsjechische straaltrainers en daar had Adriaan al
interesse in. Bij Skyline heeft hij veel gevlogen, tot aan zijn
hersenbloeding.

HERSENBLOEDING
Het gebeurde tijdens een check-out voor de display authori-
sation op Gilze. Hij zou een Harvard vliegen, maar er was iets
met het toestel. De autorisatie kon ook op een Piper Cub.
Gelukkig was hij niet current op die Piper Cub en ging er ie-
mand mee die wel current was. Hij zou zijn vliegkunstje laten
zien en de ander, een instructeur, zat erbij voor de currency.
Op een gegeven moment voelde Adriaan zijn linkerhand niet
meer en begon hij weg te zakken. De instructeur heeft het
toestel op tijd en snel neer weten te zetten. “Dat wist hij na
afloop nog wel,” lacht zijn zoon Mark. “Want hij zei nog ‘wat
een rotlanding zeg’. Na zijn hersenbloeding bleef hij positief.
Hij draaide zo de knop om. Hij heeft ook nooit zitten moppe-
ren van ‘waarom ik’. Het is zoals het is.”

DE VETERAAN Door: Saskia Roelofs-van Velsen

“NOOIT OPGEHOUDEN MET VLIEGEN”

“Bij voorkeur

in de bocht”

Er zijn zo van die verhalen die je enorm
raken en waar je iets mee moet. Via oud-
veteraan Monique van Tilborg hoorde ik
het verhaal van Adriaan Brouwer (78 jaar).
Door een hersenbloeding, die hij tijdens het
vliegen kreeg, moest hij zijn vliegpassie aan
de wilgen hangen. Desondanks blijft hij po-
sitief. Na een mooie carrière in de cockpit is
de titel ‘veteraan’ op zijn plaats.

44_deveteraan.indd 44 17-01-2023 09:43