PILOOT EN VLIEGTUIG FEBRUARI 2020 21
moesten maken. Daardoor werd ik veel zelfverzekerder, en
allerlei nare gedachten waren verdwenen. De landing was
goed, al had ik de neus wat te laag in de nadering.”
Wat is je favoriete vliegtuig?
“De Yak-52 vind ik helemaal geweldig, omdat dat toestel ei-
genlijk de eigenschappen van een jet imiteert. Het heeft de
karakteristieken van een straalvliegtuig, in gedrag zeg maar.
Relatief veel vermogen, en in staat om alle ‘aerobatic ma-
noeuvres’ uit te voeren.”
Helemaal mee eens! Ga door!
“Maar mijn grote favoriet is toch wel de Messerschmitt Bf-
109. Of de Blackbird! Maar het is vrijwel onmogelijk om
daar ooit in te gaan vliegen. Het zal dus wel een verkeers-
vliegtuig worden, waarbij mijn grootste favoriet de Jumbojet
is. Al zal die tegen de tijd dat ik mijn papiertje heb, wel
goeddeels verdwenen zijn.”
Dat zal wel meevallen, Nikolai, er vliegen er nog honderden.
Eentje is voor jou!
In de VS zie je wel bumperstickers met daarop
de kreet ‘Tail draggers are real pilots’. Beetje
overdreven, maar staartwielvliegen is inder-
daad verdraaid lastig.
Onlangs heb ik weer eens een lesje Piper Cub
genomen bij Van de Bunte op Teuge, en het
viel me niet mee.
Waar ik erg aan moest wennen, is de enorme
hengst die je op baseleg en final aan de flaps
moet geven, en de enorme douw-naar-voren
die de stick vervolgens moet krijgen om de
neus weer omlaag te zetten. En dan nog de
vele omwentelingen die je moet maken met
het trim-zwengeltje, dat zich (uiterst on-ergo-
nomisch) op drie centimeter afstand van je lin-
kerbil bevindt.
Maar beheers je eenmaal het staartwielvlieg-
tuig, ook onder crosswind-omstandigheden,
dan kun je eigenlijk méér dan mannen als
Chuck Yeager, Douglas Bader en Manfred von
Richthofen.
Voor WO2 waren er namelijk vrijwel geen start-
bánen, maar alleen vliegvélden. De piloten
landden dus altijd precies met hun neus in de
wind. Geholpen door de windzak (just eat the
carrot) of een rokende hooibaal. In feite waren
het destijds dus grote watjes, die het zichzelf
heel gemakkelijk maakten.
Tegenwoordig moeten staartwielpiloten wél op
een baan landen. Heftig corrigerend voor een
gusty crosswind, met behulp van een nogal
flimsy richtingsroertje, dat daar qua formaat
nauwelijks op berekend is. Stuiterend op één
wieltje hinkelen ze naar de eerste afslag. Ter-
wijl de zo vernederende ground loop altijd op
de loer blijft liggen.
De staartwielvlieger van vandaag is dus feitelijk
stoerder dan Yeager, Bader en Richthofen. En
wie wil dat nou niet wezen? Eén man in elk
geval wel. En dat is: Goof Bakker.
TAKE-OFF Door: Goof Bakker
STOERDER DAN YEAGER!
Stuiterend
op één
wieltje naar
de eerste
afslag
Goof Bakker
is luchtvaartpublicist
goofbak@planet.nl
20-21_osolomiotake-off.indd 21 21-01-20 11:59
