Pagina 51 van: Piloot en Vliegtuig Editie 01-2017
PILOOT EN VLIEGTUIG januari 2017 51
Vandaar is het voor ons kleine kistje ook makkelijker om pal oost te vlie-
gen, al klimmend naar 7.500 ft, over de bergen naar Pamplona dat in
het dal ligt op 1.500 ft. De approach is spannend met een descent van
6.000 ft in een paar minuten; het lijkt meer op een duik!
We logeren tegenover het veld. De stad Pamplona is een bezoek waard,
ook om gewoon eens met de auto te bezoeken. een typisch Spaans
centrum met grote pleinen en tal van barretjes en restaurants. erg leuk!
dinsdag 24 mei
Het is een prachtige vliegdag, dus besluiten we er gebruik van te maken
en een dagtochtje naar het westen te maken. We vliegen terug naar San
Sebastian en volgen dan de kust, langs Bilbao naar Santander. Deze Bas-
kische kust is adembenemend mooi. aTC begeleidt ons prima en na
een tijdje zien we Santander al van verre duidelijk liggen. We landen al-
leen om te tanken; daarna willen we landinwaarts over het Picos-ge-
bergte. De brandstof wordt geleverd door kleine tankautootjes die op
bestelling naar Ga-kistjes rijden. inderdaad: hier geen drup zonder BTW-
nummer. De man spreekt vlekkeloos engels en legt uit dat hij in enge-
land theologie gestudeerd heeft; hij is een echte padre! Maar ja, de kerk
betaalt niet zo best… aldus, met zijn zegen en een volle tank, gaan we
weer op weg.
Het weer is prachtig en er staat nauwelijks wind. ik klim naar 8.500 ft.
De hoge besneeuwde toppen van Cantabria lokken. ertussen diepe val-
leien en steile afgronden. Misschien is hier wel nooit eerder een mens
geweest…
na een half uur krijgen we plotseling zware turbulentie; ik klim verder en
vermijd de steilste hellingen. ju is moeilijk in de hand te houden: we
duiken af en toe minstens 300 ft en worden heftig heen en weer ge-
schud. ik hou mezelf steeds voor de robin het zelf te laten doen: ze kan
het best, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. De onprettige
ervaring duurt zo’n drie kwartier; daarna wordt het iets rustiger en de
vleugels blijken er nog aan te zitten; de ‘padre’ heeft natuurlijk een goed
woordje gedaan…
We hebben hier steeds geen contact gehad met aTC, maar uiteindelijk,
bij Vitoria, horen we de welkome rustige stem van de controller. in kal-
mer weer vervolgen we ten slotte de nu bekende weg naar Pamplona,
duiken nogmaals als een adelaar en landen een beetje als een eend.
Wat een dag. ik ben bekaf, maar ik voel me geweldig want het was niet
eenvoudig vliegen. De volgende dag rijden we wat in de omgeving rond.
navarra is echt de moeite waard!
donderdag 26 mei
Het weer is niet echt stralend en we besluiten dan ook maar naar het
zuiden te gaan, in plaats van richting andorra. Misschien kunnen we dat
op de terugweg nog doen.
We kiezen Mutxamel (Muchamiel), een veld aan de oostkust ten zuiden
van Valencia. Het is een lange tocht, want we mogen niet rechtstreeks.
Vanwege militaire luchtoefeningen moeten we eerst over Huesca vlie-
gen en ten noorden van Zaragossa blijven, voor we af mogen buigen
richting zon.
Het eerste uur is niet eenvoudig: links zijn de Pyreneeën, nog bedekt in
wolken, rechts de snelle jongens in hun fighterjets. De corridor is zeer
smal. Zaragossa aTC houdt ons scherp in de gaten en corrigeert onze
koers af en toe zelfs met maar een paar graden. Het is dan ook een op-
Stromende regen op Pau airfield. San Sebastian.
approach naar Pamplona. Onze ‘padre cum’ refueller.
De voorbereidingen begonnen al weken van tevoren.
50-51-52-53-54_reisverslagvancleef.indd 51 19-12-16 13:55